Een voorkeur voor het operagenre, grote koorwerken en experimentele, discipline-overschrijdende projecten karakteriseert Benjamien Lycke, die naast hedendaags klassieke muziek ook soundtracks voor (kort)films en games componeert. Tijdens zijn opleiding Compositie bij Lucien Posman aan het Hogeschool Gent Conservatorium dirigeerde Benjamien Lycke verschillende zelfgeschreven muziektheaterproducties in Capitole Gent en zag hij zijn cantate Ex Nihilo (voor koperensemble, piano, percussie en 150 koorleden) in zowel Brugge als Antwerpen uitgevoerd. Zijn master compositie behaalde hij in 2013 met het libretto, de compositie, de productie en de regie van de opera ACUBENS (later integraal uitgezonden op OP12, het voormalige cultuurkanaal van de VRT). Na zijn lerarenopleiding volgde Benjamien Lycke het postgraduaat Composing for Screen bij Joseph Horovitz aan het Royal College of Music London. Ondertussen componeerde hij het multimediale oorlogsrequiem MONU (voor orgel, groot koor, solisten, strijkorkest, trombone en percussie, uitgevoerd in het Concertgebouw Brugge), The Avian Eye (een liedcyclus in opdracht van The National Gallery London) en de op Dostojewski gebaseerde operascène Stream of consciousness, sea of blood (in een regie van Bill Bankes-Jones, gedirigeerd door Lionel Fried, uitgevoerd in het Britten Theatre London). Als voorstander van het toegankelijker maken van hedendaags klassieke muziek, arrangeerde hij in opdracht van Klara en Brugge Plus de gamemuziek van Assassins Creed IV: Black Flag en Syndicate (voor een live performance in het Concertgebouw Brugge) en de muziek van de familievoorstelling Ontdek me. Alies. (uitgevoerd door het Symfonieorkest Vlaanderen in zowel het Concertgebouw Brugge als deSingel Antwerpen). Voor de soundtrack van de kortfilm Without A Word ontving Benjamien Lycke de prijs voor beste muziek op het Santiago International Fashion Film Festival. Eind 2016 ging aan de Hochschule für Musik und Theater Hamburg zijn opera CYCLOPS in première.

Na Kunstwetenschappen aan de Universiteit Gent te hebben gestudeerd, rondde Mien Bogaert de opleiding Regie Musiktheater af aan de Hochschule für Musik und Theater Hamburg. Studieprojecten van hem waren een enscenering van Kurt Weills en Bertolt Brechts satirisch ballet chanté Die sieben Todsünden; de operacreatie CYCLOPS in samenwerking met de Belgische componist Benjamien Lycke; een enscenering van Monteverdi's L’incoronazione di Poppea aan de Hamburger Staatsoper en een enscenering van Tsjaikovski’s Eugen Onegin als afstudeerproject. Daarbij nam hij naast de regie, ook steeds de scenografie voor zijn rekening. Mien Bogaert is medestichter van het kunstenaarscollectief SYNART, alsook van het muziektheatergezelschap OPERAWERF113. Hij werd geselecteerd voor een tweejarige beurs van Akademie Musiktheater heute, maakt deel uit van het ENOA-netwerk en is semifinalist van de Ring Award 2020. Momenteel werkt hij als dramaturg voor zowel Klarafestival Brussel als voor het Belgian National Orchestra. Daarnaast is hij freelance regisseur, librettist en scenograaf. Ensceneringen van klassiek repertoire – zoals de dubbelavond La serva padrona/L’artigiano gentiluomo (reizende productie in België, 2018), Cendrillon (Lemmensinstituut Leuven, 2019) en La traviata (Theater Schweinfurt, 2020) – wisselt Mien Bogaert af met ensceneringen van nieuwe creaties, zoals PUCK (Royal College of Music, 2016, in samenwerking met Benjamien Lycke), Vier Heuvels (Muziekgebouw aan ’t IJ, 2016, in samenwerking met het barokensemble Il Fondamento) en A l’extrême bord du monde (de Munt, 2020, in samenwerking met Harold Noben). Voor Benjamien Lycke schreef hij daarnaast ook het libretto van het multimediale oorlogsrequiem MONU (Concertgebouw Brugge, 2015) en voor de Canadese componist Thierry Tidrow het libretto voor de kortopera A Safe and Special Place (in samenwerking met het Frankfurtse Ensemble Modern, 2019).

Na zijn studies Architectuur aan het Sint-Lucas te Gent, die hij in 2012 met een Master of Science afsloot, verhuisde Jason Slabbynck (1989) naar Rotterdam om te gaan werken in het internationale architectenbureau MVDRV. Daar tekende hij onder andere mee aan het nieuwe collectiegebouw voor het Museum Boijmans van Beuningen. Sinds 2017 is Jason actief in het Brugse architectuuratelier Dertien12, waar hij onder andere samenwerkte met het Zuid-Koreaanse architectenbureau OBBA (Office Beyond Boundaries Architecture) voor de installatie van The Floating Island, een drijvend paviljoen in het kader van de Triënnale Brugge 2018. Jason Slabbyncks werkveld beperkt zich echter niet tot de klassieke architectuur. Verschillende samenwerkingen met componisten, choreografen, beeldende kunstenaars en regisseurs leiden tot enkele fel gesmaakte, grensoverschrijdende projecten. Voor het multimediale oorlogsrequiem MONU, een creatie van het mede door hem gestichte kunstenaarscollectief SYNART, ontwierp hij de scenografie en was hij verantwoordelijk voor een monumentale video-installatie die als achtergrond werd gebruikt. Daarnaast ontwierp hij ook de scenografie voor de opera Acubens (in samenwerking met de componist Benjamien Lycke) en voor de dansvoorstelling Tinkling I (in samenwerking met choreografe Talitha De Decker, nu op tournee doorheen België en Nederland). Zijn laatste project was The Liquid Wall, een verplaatsbaar paviljoen dat hij ontwierp en bouwde in het kader van de Triënnale Brugge en reeds op verschillende locaties stond.

Talitha De Decker studeerde in 2014 als choreografe af aan de Fontys Hogeschool voor de Kunsten Tilburg. Haar eindwerk SNAP, gecoacht door Jan Martens, werd geselecteerd voor Theater aan Zee. In samenwerking met Benjamien Lycke en Mien Bogaert ontwierp ze choreografieën voor het multimediale oorlogsrequiem MONU (2015, Concertgebouw Brugge) en voor de kortopera PUCK (2016, Royal College of Music London). Haar voorstelling TINKLING I toerde in Vlaanderen en Nederland en stond ook op Operadagen Rotterdam. In opdracht van fABULEUS en 7 Limburgse culturele centra maakte ze met 15 jonge dansers de voorstelling SNAP XL die meer dan 50 keer gespeeld werd in België, Nederland en Denemarken. Talitha De Decker is ook als danseres actief met optredens in binnen- en buitenland, onder andere voor The Retronettes, Strange People, Criaturas en Theater Tol. In 2010 richtte ze haar eigen dansschool op in Eeklo. Dansschool Movimento, waarvan zij de artistieke leiding heeft, telt vandaag 6 vestigingen (waaronder een in Nederland) en meer als 400 leerlingen.